Rozdział 1: Co jej się stało?

Była 8.00. Laura obudziła się z uśmiechem na twarzy. Zapowiadał się kolejny słoneczny, miły, wakacyjny dzień. Dziewczyna ubrała się w to, po czym weszła do łazienki, gdzie umyła zęby, ręce i twarz oraz rozczesała włosy i związała je w kucyka. Następnie ruszyła na dół, do kuchni, gdzie jej mama przygotowywała śniadanie.

- Cześć, mamo - uśmiechnęła się brunetka. 

- Witaj, kochanie - odpowiedziała Ellen, smarując kanapki. 

Laura zauważyła nóż na blacie. Podeszła, pochwyciła go i ruszyła w stronę matki. Kobieta popatrzyła w jej stronę. Zaczęła krzyczeć i uciekać po kuchni, a Laura goniła ją z nożem w ręku, zatrzaskując przy tym wszystkie drzwi. Bezradna Ellen skuliła się w kącie i zasłoniła twarz rękami. Kilka łez spłynęło po jej policzku. Laura trzymała nóż i już, już miała zatopić go w głowie matki, kiedy upuściła przedmiot i spytała:

- Co dzisiaj na śniadanie?

Ellen spojrzała na swoją córkę, która z ciekawością spoglądała na blat i wąchała kanapki. Kobieta wzięła nóż i odłożyła go na blat, pytając:

- Laura, co to było? 

- Ale co? - brunetka zaczęła jeść kanapkę.

- To, co się przed chwilą wydarzyło. Co to miało znaczyć?

- Nie rozumiem, o co ci chodzi, mamo.

- Laura, chciałaś mnie zabić! Goniłaś mnie z nożem po całym pokoju! 

- Coś ci się musiało przyśnić, mamo. Nic takiego nie zrobiłam. Lecę, umówiłam się z Rossem i Tess nad wodę. Papa! - Laura wzięła komórkę ze stołu, przytuliła mamę i wyszła z domu, zostawiając w nim oszołomioną rodzicielkę.

***

- Laura? Laura, hej! Jestem tutaj! - krzyczała Tess. Była najlepszą przyjaciółką Laury. Brunetka podbiegła do rudowłowej i padła przed nią na kolana. 

- Hej, Laura... Co ty... Auuu! - Tess zawyła z bólu. Laura spojrzała na nią przerażającym wzrokiem. Brunetka ugryzła przyjaciółkę w kolano, na wskutek czego cała jej noga była zakrwawiona. 

Laura uciekła od Tess i pobiegła w stronę kamieni.

- Cześć! - ni z gruszki, ni z pietruszki pojawił się Ross, chłopak Laury i przyjaciel Tess. Lau spojrzała w jego stronę. Na widok blondyna zawyła i zaczęła obrzucać chłopaka kamieniami, drąc się przy tym i wyrywając włosy z głowy.

- Laura... Ajaj, boli!!! Przestań! Powaliło cię?! - krzyczał Ross, zakrywając się rękami. W końcu dziewczyna przestała i pobiegła na drugi koniec rzeki, gdzie usiadła na kamieniach i chwyciła się za głowę.

- Co to było w ogóle?! - krzyknął Ross.

- Pojebało ją... - mruknęła nieśmiało oszołomiona Tess.

- Musimy pójść do jej matki. Szatan ją opętał czy co?! 

- Szatan nie istnieje. Chodź - Tess pociągnęła Rossa i poszli do matki Laury.